گروه علمی آزمایشگاه نیلو مقدمه واریکوسل زمانی اتفاق می افتد که رگ های موجود در کیسه بیضه (pampiniform venous plexus)، به دلیل اختلال در خونرسانی بزرگ می شوند، اما بدلیل نقص در دریچه های این عروق جریان گردش خون به بیضه کاهش می یابد. این اختلال منجر به کاهش تولید و کیفیت اسپرم شود که در برخی موارد می تواند باعث ناباروری مردانه و کوچک شدن بیضه ها شود. این بیماری بسیار شایع است و ۱۵ درصد از مردان بزرگسال و ۲۰ درصد از نوجوانان را درگیر می کند. اما در مردان مبتلا به ناباروری اولیه میزان شیوع واریکوسل به حدود 35 تا 44 درصد می رسد. اما بیشترین شیوع سنی این اختلال در آقایان ما بین پانزده تا بیست و پنج سال (در سنین بلوغ) می باشد. زیر 10 سال بندرت دیده می شود. واریکوسل عمدتا یک سمت (سمت چپ) را درگیر می کند که به علت یکسان نبودن آناتومی سمت راست با چپ است. چرا که ورید تستیکولار چپ در بیضه چپ حدود 10 سانتی متر بلندتر بوده و بطور مستقیم به ورید ونا کاوا تحتانی (the inferior vena cava) ریخته می شود. ولی ورید تستیکولار راست که به آن ورید the right internal spermatic vein می گویند به ورید کلیوی راست (into the right renal vein) ریخته شده و کوتاه تر است به ندرت واریکوسل در هر دو بیضه رخ می دهد اما امکان آن صفر نیست. همچنین باید گفت همه ی انواع واریکوسل ها نمی توانند بر تولید اسپرم تاثیر گذارند. واریکوسل، اختلالی است که اصولا با درد همراه نیست. علت بروز واریکوسل به طور قطعی مشخص نیست و نمی توان آن را اختلال جدی در نظر گرفت، اما عوارض ناشی از آن می تواند زمینه ساز مشکلات باروری باشد که در صورت بروز عوارض جراحی در نظر گرفته می شود. آناتومی بیضه ابتدا قبل از آنکه وارد بحث بشویم یک توضیح مختصری در مورد ساختار بیضه داده می شود. بیضه ها ارگانی با شکل بیضوی و اندازه حدود 2*3*4 سانتی متر و با حجم تقریبی 15 تا 25 سی سی (در یک فرد بالغ سالم) هستند که در داخل کیسه بیضه‌ها (اسکروتوم) قرار دارند و وظیفه تولید اسپرم و هورمون مردانه را پس از رسیدن به سن بلوغ و تحت تاثیر هورمون‌های مغزی بر عهده دارند. کیسه بیضه‌ها علاوه بر محافظت نسبی از بیضه‌ها نقش مهمی در تنظیم دمای بیضه‌ها به عهده دارد. چون کارکرد بهینه بیضه و تولید اسپرم‌ها در دمای حدود 1 تا 2 درجه پایین تر از دمای بدن انجام می‌گردد، کیسه بیضه در مواجهه با گرما شل می‌شود و بیضه‌ها را از بدن دور می‌کند و در مواجهه با سرما منقبض و بیضه‌ها را به بدن نزدیک می‌کند. یک شبکه وریدی در داخل بیضه وجود دارد که نقش مهمی در خنک کردن دمای خون جریان یافته در شریانهای بیضوی می شود. توجه شود که در بیضه به جاي آن كه يك وريد واحد خون تيرة بيضه را به درون ناحيه تنه حمل كند، چندين وريد اين وظيفه را انجام مي دهند. که اين وريدها با يكديگر شبكه اي را مي سازند كه در اطراف شريان بيضه بافته شده و «شبكه وریدی نيلوفري pampiniform venous plexus» و یا شبکه وریدی پیچاپیچ نام دارد. علائم و نشانه های واریکوسل واریکوسل معمولا منجر به بروز درد نمی شود، اما ممکن است هنگام انجام فعالیت های شدید و یا ایستادن های طولانی مدت درد داشته باشند و یا درد آنها تشدید شود، همچنین ممکن است دراز کشیدن و یا خوابیدن فرد به پشت کمتر شود. معمولا خود افرد متوجه واریکوسل نمی شود، اما با معاینات فیزیکی تشخیص داده می شود. با این حال، توصیه می شود در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه شود (در واقع این بیماران علائم مشترک بسیاری دارند که اغلب به آن بی توجه هستند). - هر گونه تغییر در اندازه، شکل و ظاهر بیضه ها - بزرگی و پیچ خوردگی رگ ها (سیاهرگ ها) درون کیسه ی بیضه که شبیه به یک کیسه ی کِرم می باشد (که با زور زدن بیشتر می شود). - احساس سنگینی، گرفتگی و درد در پوست بیضه - توده یا گره ای درون بیضه که درد ندارد - یکی از بیضه ها بزرگتر یا سنگین تر از دیگری می باشد. - دردی که هنگام ایستادن تشدید شده ولی با دراز کشیدن آرام می شود. - کاهش تعداد اسپرم ها و مشکلات باروری - دردی که پس از فعالیت های شدید بدتر می شود. - دردی که با گرمای هوا تشدید می شود. - تورم کیسه بیضه علت و یا پاتوژنز واریکوسل طناب منوی یا اسپرماتیک (spermatic cord) در دستگاه تولید مثلی مردانه، وظیفه انتقال خون را به درون و بیرون بیضه دارد. با اینکه هنوز مشخص نیست که علت اصلی واریکوسل چیست، اما بسیاری از متخصصین معتقدند که واریکوسل زمانی شکل می گیرد که دریچه های رگ های درون طناب اسپرماتیک، مانع از جریان صحیح خون می شوند. در نتیجه رگ ها برای جبران این مشکل، گشاد می شوند. گشاد شدن رگ ها می تواند با مکانیسم هایی نظیر گرم شدن و یا کاهش اکسیژن رسانی به بیضه ها آسیب بزند. احتمال وجود استرس های اکسیداتیو، عدم تعادل هورمونی و تجمع متابولیت های توکسیک نیز می تواند از علل ناباروی مردان در واریکوسل باشد. عوارض واریکوسل در برخی موارد، واریکوسل می تواند منجر به بروز عوارض هایی شود که شامل موارد زیر می شود. - ناباروری: مطالعات نشان می دهد که درصد ناباروری در مردان مبتلا به واریکوسل نسبت به مردانی که واریکوسل ندارند، بسیار بالاتر است. بنابراین ناباروری یکی از جدی ترین عوارض واریکوسل می باشد. البته هنوز دلیل آن به درستی مشخص نیست. اما نظریه ای در این باره وجود دارد که علت را بالا رفتن دمای کیسه ی بیضه به علت تجمع خون، بیان می کند که می تواند منجر به کاهش تعداد و کیفیت اسپرم ها و در نهایت ناباروری شود. حتی اگر یکی از بیضه ها مبتلا به واریکوسل باشد، ممکن است به دلیل تجمع خون در رگ های گشاد شده، دمای هر دو بیضه افزایش پیدا کند. ناباروری اولیه به زمانی اطلاق می شود که زوجین بعد از دوازده ماه رابطه جنسی محافظت نشده، قادر به باروری نیستند. - کوچک شدن بیضه: آتروفی یا کوچک شدن بیضه، یکی دیگر از عوارض واریکوسل می باشد. در صورتی که نوجوانی به یک واریکوسل بزرگ مبتلا شود، ممکن است بیضه های او به اندازه ی کافی رشد نکنند. در این مواقع ممکن است پزشک صلاح ببیند که بیضه ها سالیانه اندازه گیری شوند. با این حال بیضه ها ممکن است برای همیشه از حالت طبیعی خود کوچک تر بمانند که این نیز می تواند یکی از دلایل ناباروری باشد. در واقع آسیب به لوله های تولید کننده اسپرم (که باعث حجیم شدن بیضه ها می شوند)، می تواند عامل کوچکی بیضه ها باشد. در صورتی که این لوله ها آسیب ببینند، بیضه کوچک تر و نرم تر خواهد شد. - بر هم خوردن تعادل هورمونی: همزمان با واکنش سلول ها نسبت به افزایش فشار، تغییر هورمونی نیز اتفاق می افتد و باعث کاهش تولید تستوسترون و در نتیجه بصورت فیدبکی بالا رفتن سطح LH می شود. واریکوسل ممکن است بر سطح تستوسترون نیز تاثیر بگذارد و باعث کاهش تولید تستوسترون در بیضه ها شود. امروزه مشخص شده است که در واریکوسل بالغین بیمار دچار هایپوگونادیسم می شود و به همین علت در نوجوانان (adolescents) این احتمال وجود دارد که آنها هم ممکن است به این مشکل گرفتار بشوند که نیاز به بررسی های بیشتری در این زمینه داریم. احتمال بروز واریکوسل در دوران بلوغ وجود دارد. چاقی و اضافه وزن احتمال واریکوسل را کاهش می دهد. واریکوسل ناگهانی در مردان مسن ابتلای ناگهانی به واریکوسل می تواند از علائم گرفتگی یکی از رگ های بزرگ در ناحیه شکم و یا تومور کلیه باشد. این حالت تنها در مردان بالای ۴۰ سال اتفاق می افتد که البته بسیار نادر است. تشخیص واریکوسل نشانه های واریکوسل جدی در نوجوانان شامل خشکی پوست بیضه، درد یا نتایج غیر طبیعی آزمایش منی می باشد. بر اساس کتاب های مرجع ارولوژی، تشخیص واریکوسل به صورت قطعی با معاینه فیزیکی و یافتن هر گونه توده در بیضه ها می باشد. یعنی تشخیص قطعی واریکوسل معاینه بالینی حرف اول و آخر را می زند. در روش معاینه توسط پزشک متخصص جراحی کلیه و مجاری ادرار از بیمار خواسته می شود که سرپا در مقابل پزشک ایستاده و بینی خود را گرفته و فشار دهد که به آن مانور والسالوا (Valsalva maneuve) گفته می شود. همزمان با بالا بردن فشار شکمی، بیضه ها معاینه می شود. در صورتی که توده بزرگ باشد، به راحتی در معاینه احساس خواهد شد. در صورتی که اندازه توده کوچک باشد، پزشک از مانور والسالوا استفاده می کند. این کار باعث می شود هر گونه بزرگ شدن غیر طبیعی در رگ های خونی به خوبی مشخص شود. درجه بندی واریکوسل به لحاظ بالینی به لحاظ بالینی به سه گرید مختلف تقسیم بندی می شود. سطح و یا گرید 1 که به آن نوع خفیف هم گفته می شود: وریدها در چنین شرایطی در حالت فشار قابل لمس هستند، بعبارتی با زور زدن بیمار و جمع شدن باد در ناحیه شکم قابل لمس می شود. قطر ورید در طنباب اسپرماتید و یا قطر شبکه پامپینی فرم بین 3 الی 4 میلی متر است (در حالت نرمال کمتر از 2 میلی متر است) و طی مانور والسالوا یک میلی متر افزایش می یابد. سطح و یا گرید 2 که به آن نوع متوسط هم گفته می شود: در این شرایط ورید ها در حالت ایستاده قابل لمس کردن هستند. قطر ورید در طنباب اسپرماتید و یا قطر شبکه پامپینی فرم بین 4 الی 5 میلی متر است و طی مانور والسالوا 1.2 الی 1.5 میلی متر افزایش می یابد. سطح و یا گرید 3 که به آن نوع شدید هم گفته می شود: در این وضعیت ورید ها درحالت ایستاده قابل مشاهده هستند. قطر ورید در طنباب اسپرماتید و یا قطر شبکه پامپینی فرم بیش از 5 میلی متر است و طی مانور والسالوا بیش از 1.5 میلی متر افزایش می یابد. توجه شود که معاینه فوق حتماً در حالت ایستاده صورت می گیرد و در حالت خوابیده هرگونه ورمی باید از بین برود و اگر باقی بماند، باید به یک بیماری بدتر نظیر: تومورهای خلف صفاق و یا تومورهای کلیه شک نمود. واریکوسل ساب کلینیکال: که با معاینه قابل لمس نیستند ولی با سونوگرافی تشخیص داده می شود. در این حالت قطر قطر ورید در طنباب اسپرماتید و یا قطر شبکه پامپینی فرم بین 2 الی 3 میلی متر است. جدول مقایسه گریدهای مختلف واریکوسل در صورتی که پزشک با معاینات بالینی و فیزیکی به نتیجه ای نرسد، از تست های تشخیصی کمک گرفته خواهد شد. تست اولتراسوند، از جمله تست هایی است که به تشخیص علت بروز واریکوسل کمک می کند. این تست که با استفاده از امواج صوتی انجام می شود، جزئیات دقیقی از ساختارهای داخلی بدن را در اختیار پزشک قرار می دهد. سونوگرافی رنگی داپلر تقریبا در تمامی موارد ابتلا به واریکوسل انجام شده و آزمایش تشخیصی انتخابی می باشد. در واریکوسل هایی که بدون علامت و تحت بالینی هستند امکان دارد قطر داخلی ورید اسپرماتیک ۲ تا ۳ میلی متر باشد. البته در این موارد اندازه قطر ورید اسپرماتیک به تنهایی کمک کننده نبوده و باید از تغییرات همودینامیکی در رگ فوق نیز استفاده کنیم. سونوگرافی در بعضی موارد فقط نقش کمک کننده دارند و بدون انجام معاینه نباید تنها به سونوگرافی اعتماد کرد. درجه بندی واریکوسل بر مبنای معیارهای سونوگرافی بر مبنای معیارهای سونوگرافیک ، 5 گرید مختلف تعریف می شود که عبارتند از: گرید 1: - هیچ گشادی در عروقی داخل بیضه ای (اینترا اسکروتال) دیده نمی شود. - طی مانور والسالوا یک ریفلاکس (یا برگشت خونی) در وریدهای طناب اسپرماتیک در ناحیه اینگوینال دیده می شود. گرید 2: - سیاهرگ های برجسته در قطب فوقانی بیضه دیده می شود. - در طول مانور والسالوا رفلاکس در وریدهای قطب فوقانی دیده می شود. گرید 3: - بدون اتساع عمده در وضعیت خوابیده به پشت - وریدهای گشاد شده تا قطب پایین بیضه فقط در حالت ایستاده دیده می شود - در طول مانور والسالوا رفلاکس در وریدهای قطب تحتانی دیده می شود گرید 4: - وریدهای گشاد شده حتی در حالت خوابیده به پشت - رفلاکس در حین مانور والسالوا گرید 5: - رگهای گشاد شده - رفلاکس بدون مانور والسالوا سایر تست ها مانند آنالیز مایع منی و یا تست های هورمونی، به تشخیص بالا بودن هورمون FSH و پایین بودن هورمون تستوسترون کمک می کنند. بررسی پارامترهای اسپرم در آزمایش اسپرموگرام در Varicocele ، يافته شايعي در آزمایش اسپرموگرام بیمار ديده مي شود که به آن Stress Pattern گفته مي شود. در اين وضعيت بيش از 20 درصد سلولها ظاهر غير طبيعي داشته (بخصوص افزایش فرم های آمورف و Tapered و یا شعله شمعی دیده می شود) و شمارش اسپرم نيز کاهش مي يابد. بر مبنای آخرین ورژن توصیه سازمان بهداشت جهانی برای ارزیابی اسپرم در سال 2010 ، حداقل 10 گزارش و متاآنالیز در مورد تاثیر واریکوسل بر پارامترهای اسپرم بین سالهای 2010 تا 2015 (بعد از انتشار توصیه سال 2010 سازمان بهداشت جهانی) منتشر شده است. بر مبنای تمامی این مطالعات واریکوسل باعث: - کاهش معنی دار شمارش اسپرم (تا 44.5%) - کاهش معنی دار تحرک (تا 26.7%) - کاهش معنی دار مورفولوژی نرمال (تا 19.7%) مشاهده می شود که بیشترین کاهش در شمارش اسپرم و کمترین کاهش در مورفولوژی اسپرم دیده می شود. در حجم مایع منی کاهش معنی دار دیده نمی شود. این قبیل تست ها زمانی انجام می شوند که پزشک مشکوک به اختلال عملکرد بیضه ها باشد. البته مطالعات جدید نشان دهنده آن است که افراد بدون علامت (گرید 1 واریکوسل) هم کیفیت پارامترهای اسپرموگرامشان کاهش یافته است و بهتر است برای پیگیری عوارض واریکوسل در بیماران بدون علامت هم تست اسپرموگرام انجام شود. درمان واریکوسل امروزه توصیه شده است که واریکوسل تنها زمانی نیاز به درمان دارد که ویژگی های زیر را داشته باشد. - به جز مشخص شدن در اسکن، در آزمایشات نیز خود را نشان دهد. - تعداد اسپرم ها کم باشد و فرد به مدت ۲ سال نابارور بوده باشد - دلیل منطقی دیگری برای ناباروری فرد وجود نداشته باشد. - بیمار از درد و ناراحتی شکایت کند. در چنین شرایطی، جراحی راه درمان می باشد. البته توجه شود انجام اسپرموگرام در جوانان زیر 18 سال در صورتی که ازدواج نکرده باشند، خیلی اخلاقی نبوده و نباید درخواست شود. درمان های دارویی توجه شود که درصد موفقیت واریکوسل خفیف با جراحی بسیار پایین است. لذا درمان دارویی واریکوسل خفیف در اولویت است. نوع درمان دارویی واریکوسل کاملا بستگی به شکل اسپرم، تعداد و نوع حرکت آنها دارد. خوشبختانه امروزه داروهای زیادی در دسترس است که برای درمان واریکوسل خفیف استفاده می شوند. برای درمان واریکوسل خفیف از داروهایی استفاده می شود که تولید اسپرم را بالا برده و فعالیت آنها را افزایش دهد. معمولا برای درمان واریکوسل از داروهایی استفاده می شود که باعث افزایش تستروژن می شوند. در کنار آن داروهای آنتی اکسیدان نیز ممکن است، تجویز شوند. این داروها شامل: 1- قرص ونوویتال که عصاره بذر شاه بلوط (تقویت کننده مویرگی و عروق خونی بوده و از رسوب پروتئین ها در دیواره دریچه های لانه کبوتری) خودداری می کند). با این حال قرص ونوویتال به تازگی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته و استفاده از آن به عنوان درمان قطعی واریکوسل تایید نهایی نشده است. 2- کلومیفن سیترات: تحریک کننده ترشح FSH از آدنوهیپوفیز می باشد که تحریک کننده اسپرماتوژنز می باشد. 3- آمپول HCG: با تحریک ترشح FSH و LH باعث هم تحریک تولید اسپرماتوژنز می شود و هم تولید تستوسترون (تحت اثر LH) را افزایش می دهد. 4- بروموکریپتین: در بیمارانی که پرولاکتین بالا دارند و پرولاکتین بالا منجر به ناباروری می شود (از طریق مهار ترشح سیگنالی گونادوتروپین ها) مورد استفاده قرار می گیرد. 5- تزریق آمپول GnRH که باعث تحریک گونادوتروپین ها می شود. 6- انواع ویتامین های و فلزات کمیاب: نظیر ویتامین E، ویتامین D3 ، روی و سلنیوم و مالتی ویتامین ها. استفاده از این ترکیبات بدلیل آن است که در پاتوژنز واریکوسل به غیر از گرم شدن بافت بیضه، تجمع رادیکال های آزاد سمی و سایر مواد توکسیک نیز مطرح است که با استفاده از این ترکیبات آنتی اکسیدان و ضد سمی می توان، اگر علت واریکوسل این موارد باشد را خنثی نمود. جراحی واریکوسل هدف از جراحی، تغییر مسیر رگ های خونی و بازگشت جریان خون به حالت طبیعی و نرمال می باشد. بعبارتی جراحی واریکوسل عبارت است از بستن رگ مشکل دار و به جریان انداختن خون در رگ های سالم دیگر. در صورتی که فرد نابارور باشد، جراحی می تواند باعث بهبود کیفیت اسپرم ها یا درمان ناباروری فرد شود. برای درمان واریکوسل به سه روش می توان جراحی را انجام داد: واریکوسلکتومی: جراحی به روش باز است که تحت بیهوشی عمومی و یا بیحسی موضعی انجام می شود. در این جراحی، پزشک از راه کشاله ران، شکم و یا قسمت فوقانی ران، به ناحیه مورد نظر دسترسی پیدا می کند. رگ های ناحیه مورد نظر با استفاده از اولتراسوند و یا میکروسکوپ های جراحی، بسته می شوند تا جریان خون به رگ های سالم تغییر مسیر داده شوند. احساس درد بعد از انجام این شیوه جراحی، کاملا طبیعی است و فرد بلافاصله بعد از جراحی، قادر به انجام کارها و فعالیت های روزانه خود خواهد بود. از جمله مزایای این روش می توان به این موضوع اشاره کرد که استفاده از میکروسکوپ های جراحی، امکان مشاهده بهتر ناحیه مورد نظر را فراهم می کند. جراحی لاپاراسکوپی: در این روش، برش کوچکی در ناحیه شکم ایجاد و ابزار ریز جراحی وارد خواهد شد تا امکان مشاهده و ترمیم واریکوسل فراهم گردد. این روش جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. آمبولیزاسیون پوستی و یا پرکوتانئوس: به گونه ای است که یک لوله نازک از طریق کشاله ران یا گردن وارد رگ می شود همزمان با آن رگ ها در داخل دستگاهی قابل رویت خواهند بود سپس با استفاده از فنرها و بالون هایی که در داخل لوله باز می شود سبب زخم شدن رگ و در نهایت انسداد رگ مورد نظر می شود. معمولا این روش تحت بیهوشی عمومی صورت می گیرد ولی جزو جراحی های میکرو اینویزیو و یا کم تهاجمی محسوب می شود و دوره بهبودی آن خیلی کوتاه است. جراحی می تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد مانند: - تولید مایعات در اطراف بیضه - بازگشت دوباره ی واریکوسل و عود کردن مجدد آن - احتمال بروز عفونت - آسیب به سرخرگ - جابجا شدن فنر در ابتدای کار چه کسانی کاندیدای مناسب برای جراحی واریکوسل هستند؟ این جراحی برای بعضی از افرادی که ویژگی های زیر را دارند مناسب می باشد. اگر حجم یکی از بیضه ها به نسبت دیگری حدود 25% کاهش داشته باشد. درصورتی که اسپرموگرام فرد دچار اختلال شده باشد. داشتن واریکوسل با درجه 3 باعث شده تا ظاهر بیضه خراب شود. زمانی که فردی دچار مشکل ناباروری باشد ولی درصورتی که همسر اون چنین مشکلی نداشته باشد. مشاهده اخلالاتی در آزمایش های فرد مجرد زمانی که قوام بیضه از حالت سفت به قوام شل تبدیل شود. مزایای جراحی واریکوسل هر نوع جراحی که شما برای بدن خود انجام دهید ممکن است از عوارض و همچنین مزایایی برخوردار است، از جمله مزیت های این جراحی شامل برطرف شدن درد و ناراحتی می باشد. چرا که داشتن این بیماری در بعضی از افراد همراه با درد و ناراحتی است. گاهی اوقات داشتن درد و ناراحتی به حدی زیاد است که زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. انجام جراحی واریکوسل منجر به کاهش این درد می شود. همچنین می توان گفت که منجر به افزایش و تحریک اسپرم و در نتیجه افزایش قدرت باروری می شود. بطور کلی هرچه گرید بیماری بالاتر باشد (بخصوص 3.5 میلی متر به بالا) ، میزان موفقیت جراحی بیشتر می شود. اقدامات پس از جراحی واریکوسل روند بهبودی پس از جراحی سریع می باشد و اغلب احساس درد خفیف است. یمار ممکن است به مدت ۳ تا ۶ هفته در کشاله ران احساس درد کند. همچنین کیسه ی بیضه و کشاله ران فرد ممکن است متورم و کبود شود که این حالت با گذشت ۳ تا ۴ هفته از بین خواهد رفت. افراد باید به مدت 10 تا 14 روز از ورزش کردن خودداری کنند. معمولا می توانند 5 تا 7 روز پس از جراحی فعالیت های روزمره خود را از سر بگیرند. ممکن است بهبودی بعد از آمبولیزاسیون نیز همراه با درد خفیف باشد. افراد بعد از عمل باید 7 تا 10 روز از ورزش کردن خودداری کنند. اغلب افراد می توانند 1 یا 2 روز بعد فعالیت های روزمره خود را آغاز کنند. بهتر است تا ۲ هفته پس از جراحی از شورت های محافظ که در داروخانه ها موجود است، استفاده کنید. درمانهای طبیعی به نظر می رسد رژیم های غذایی کم فیبر و پر چربی از جمله عوامل بروز واریکوسل باشند. چرا که در این حالتها فرد دچار یبوست های طولانی مدت شده و برای دفع، نیاز به زور پیدا می کند. همین زور زدنهای مکرر بر روی دیواره عروق فشار وارد کرده و سبب تخریب بافت جداره و عروق می شود. فاکتور دیگری که برروی ایجاد واریکوسل اثر می گذارد، کاهش میزان فلانوییدها در غذاها می باشد. این ترکیبات به فراوانی در میوه ها و سبزی ها یافت می شود و می تواند در عملکرد اتصالی جداره عروق خونی دخالت داشته باشند. - توصیه های غذایی حتماً در رژیمهای غذایی از سبزی ها و میوه به مقدار کافی مصرف نمائید. علاوه بر آن روغن مایع ، روغن زیتون و آب میوه نیز باید به فراوانی مصرف شود. از غذاهای آماده ، چربیهای حیوانی ، روغن های جامد و مارگارین ، قندو شکر ، الکل و کافئین پرهیز نمائید.
